11.02.2014 г.

Не искам да бъда ничий идеал.
Твърде силно боли.
Не искам да бъда ничия мечта.
Мечтите не винаги се сбъдват.

Искам сила. Колкото е нужна.
Искам обич. Малко, не на сила.
Искам рамо. Силно, но справедливо.
Искам две разперени ръце, в които да се сгуша.
Понякога виновна, тъжна.
Понякога загубена в широкия ни свят.

Не искам да се губя.
Искам разум, който да ме води.
Разум, който ще обича разпиляно малко сърчице.
Искам то смело да расте.

Няма коментари:

Публикуване на коментар